Bevalling

Een bevalling is een natuurlijk proces dat zich in je lichaam en in je leven voltrekt. Een bevalling kost veel energie, maar in principe neemt de natuur haar loop. Het succes van een bevalling hangt voor een groot deel af van je vermogen om de dingen te nemen zoals ze op je afkomen. Je stat er niet alleen voor , maar dat de verloskundigen zullen je bij staan je kindje zoveel mogelijk op eigen kracht ter wereld te brengen en de bevalling zo comfortabel mogelijk te maken.

De ontsluitingsfase

Als je tussen de 5 à 10 minuten weeën hebt, kun je best naar de kliniek vertrekken. Als de bevalling inderdaad is begonnen wordt je naar de arbeidskamer gebracht. Een vroedvrouw zal nakijken hoeveel ontsluiting je al hebt. Ze zal je ook een laxeermiddel toedienen om te vermijden dat je ontlasting verliest tijdens het persen. Vervolgens wordt je aan de monitor gelegd, om de weeënactiviteit en de hartslag van de baby te volgen. De ontsluitingsweeën zullen ervoor zorgen dat je 10 cm ontsluiting krijgt. Soms volgen ze elkaar niet snel genoeg op, zijn ze niet krachtig genoeg en moet men je aan een infuus leggen. Als je 3 tot 4 cm ontsluiting hebt en je vliezen zijn nog intact, zal de dokter ze waarschijnlijk breken met een speciaal instrumentje. De vliezen breken doet geen pijn, maar de weeën erna kunnen wel pijnlijker zijn. Vindt je de weeën te pijnlijk of vordert het maar langzaam, dan kun je om epidurale verdoving of een ruggenprik vragen. Hierbij wordt het onderste deel van je lichaam verdooft door een inspuiting tussen 2 ruggenwervels. Dit wordt uitgevoerd door een anesthesist op het moment dat je tussen de 2 en 5 cm ontsluiting hebt.

De overgangsfase

Als je bijna 10 cm ontsluiting hebt wordt je naar de verloskamer gebracht. Je weet nu dat het niet lang meer zal duren vooraleer je mag gaan persen. Het is de overgang tussen de eerste en derde fase.

De uitdrijvingsfase

Bij 10 cm wordt de dokter erbij geroepen en mag je gaan persen. Je mag telkens je een wee voelt persen, je houdt hierbij je adem in en perst tot op het einde van elke wee. Luister goed naar de vroedvrouw, ze zal je begeleiden en de nodige instructies geven. Indien nodig zal de dokter je inknippen , om te voorkomen dat je gaat inscheuren als je baby's hoofdje naar buiten komt. Een knip zou makkelijker te naaien zijn omdat ze mooi recht is en zou meestal ook vlotter genezen dan een inscheuring.

Soms moet men je baby helpen met geboren te worden. Men kan hiervoor ofwel de vacuümpomp ofwel de verlostang gebruiken.
Bij een vacuumextratie wordt een zuignap op je baby's hoofdje geplaats. De zuignap is verbonden met een pomp, die ervoor gaat zorgen dat de zuignap vacuum gezogen wordt en zo goed vastzit op je baby's hoofdje.
De verlostang bestaat uit 2 "lepels". Deze worden aan weerzijden van je baby's hoofd aangebracht.

Als je baby geboren is gaat men slijmpjes verwijderen met een slijmzuiger. Dan wordt de baby afgedroogd en op je borst gelegd, buik aan buik, onder een warme doek. De verloskundige heeft direct een indruk van de conditie van je baby en vertaalt dit in een cijfer, de zogenaamde APGAR score. De baby moet meestal even bijkomen voordat het krachtig begint te huilen. Bij de moeder zijn bibberen, trillen en klappertanden een normaal verschijnsel.

Dan begint je baarmoeder weer samen te trekken. Nog 1 keer persen, terwijl de dokter lichtjes aan de navelstreng trekt en eventueel op je buik drukt, en de placenta wordt naar buiten gedreven. De placenta wordt nauwkeurig onderzocht of ze wel volledig is, achtergebleven stukjes kunnen voor bloedingen en zelfs ontstekingen zorgen. Daarna wordt je gehecht.

De naweeën

Vanaf een tweede bevalling kun je nog een dag ofwat last hebben van naweeën. Dit is je baarmoeder die je nog een tijdje voelt samentrekken. Deze samentrekkingen zijn belangrijk om eventuele bloedingen tegen te gaan.

Let op: deze info is louter informatief en kan een bezoek aan de arts of de verloskundige NIET vervangen!!!